Portret van Victor

Victor was hun enig kind. Het huis staat vol met zijn foto’s. Wat kan ik als tekenaar daaraan toevoegen? In ieder geval door Jolanda en Peter in het proces te betrekken. We hebben gezocht naar een manier om in een gelaagd portret een aantal facetten van zijn leven te laten zien.

18 juni zou hij 25 jaar zijn geworden. Ik maakte vijfentwintig tekeningen in gouache en daaroverheen een portret in lijnen. Jolanda memoreerde bij de onthulling van het werk:

"Een prachtig traject volgde: Karel wilde Victor eerst leren kennen en diverse gesprekken volgden, hier aan de eettafel, meestal met veel foto’s en spulletjes van Victor op tafel. Karel leende foto’s, YGO-mappen, een door Victor gevouwen papieren zwaan en hij ging ook naar Victors graf. Maar vooral luisterde hij aan tafel naar onze verhalen over Victor. Aan het einde van een van deze middagen zei hij eens: ‘Vertel nòg een verhaal over Victor’. Zo’n heel erg fijne vraag.
Misschien is dat ook een mooie vraag voor vanmiddag: Vertel elkaar nòg een verhaal over Victor.

Karel vertelde ons dat in zijn optiek een herdenkingskunstwerk ruimte moet geven om te herdenken. Om je eigen herinneringen er wellicht in te kunnen zien. Dat is het verschil met een foto. Er is ook in dit kunstwerk veel ruimte voor eigen invulling en gedachten gecreëerd. Wij hopen dat jullie ook jullie eigen herinneringen aan Victor erin terugzien. Onze ervaring is, hoe langer je ernaar kijkt, hoe meer je ziet, en hoe meer je Victor ziet. Letterlijk en figuurlijk."